Birleşmiş Milletler Kıbrıs Özel Temsilcisi Colin Stewart, adada dört yıl süreyle yaptığı görevi tamamladıktan sonra kamuoyuna yönelik çarpıcı açıklamalarda bulundu. Stewart’a göre “Kıbrıs’ta iki devletli bir çözüme yer yok”. Hatta daha da ileri giderek, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin (KKTC) bağımsız bir devlet olarak tanınması senaryosunun “gerçekçi olmadığını” ifade etti.
Oysa tarih, belge ve toprak sahipliği konusunda en doğru referans yine tarihin ta kendisidir. KKTC UBP Milletvekili Yasemin Öztürk’ün de belirttiği gibi, Osmanlı’nın 1571’de fethettiği Kıbrıs’ta tapu sistemi Osmanlı’nın adaya getirdiği hukuk düzeniyle kurulmuş, 1840 yılında ise resmi tapu teşkilatı ihdas edilmiştir. Bu toprakların kime ait olduğu, hangi malların kimlere tevcih edildiği, arşiv belgeleriyle ortadadır. Rum tarafının göz ardı ettiği şey, bu tarihi realite ve meşru sahipliktir.
Sayın Stewart’ın “Kuzey, yavaş yavaş Türkiye tarafından yutuluyor” çıkışı, aslında Kıbrıslı Rumların en büyük korkusunun ne olduğunu da ifşa ediyor: Türkiye ile sınır komşuluğu. Bu, adada “barış” istemediklerinin, gerçekte ise federatif bir yapıdan çok, Türksüz bir Kıbrıs arzuladıklarının itirafıdır. Kendi tarihleriyle yüzleşmekten çekinenlerin, “Yavuz hırsız ev sahibini bastırır” misali Türk mallarının üzerine çökmeye çalışması, mazur görülemez.
Ayrıca Öztürk’ün de altını çizdiği gibi, bu mesele artık salt siyasi değil; hukuki ve tarihsel bir meseledir. 1878’de adanın İngilizlere kiralanmasından bu yana, 400’e yakın cami, mezarlık ve vakıf malı sistematik olarak gasp edilmiştir. Şimdiye dek bu konuları diplomatik nezaket gereği gündeme getirmeyen Türkiye, artık bu haksızlıkları uluslararası platformlarda hukuki zeminde savunmalıdır.
Nitekim, KKTC’de ADA TV yayınına katılan UBP Milletvekili Yasemin Öztürk, Kıbrıs Rumlarının İsrail ile olan birlikteliğinin sonucunda adada Türkiye’yi dışlama girişimlerine dikkat çekerek, “Vakfedilen mal, vakıf malı Tanrı mülkü sayılır, temellük edilemez. Malını Tanrı’ya bağışlayan hayır sahibine aittir” diyerek, Kıbrıs’ın tamamındaki kayıtlı Mülhak Vakıfların ecdatlarının mirasçılarının hakkını gündeme getirdi. Öztürk’ün verilerine göre, Kıbrıs genelindeki mülklerin %19’u Kıbrıs Türklerine, %26’sı Rumlara aitken, geri kalanı Vakıf malı statüsündedir. Bu tespitle birlikte “artık mevzu siyasi değil, hukukçuların ve tarihçilerin konusudur” demesi, bu meselenin hakikat zemininde ele alınması gerekliliğini bir kez daha gözler önüne sermektedir.
CHABAD adlı yapıya dair kuşkular da dikkate değer. Gerek KKTC’de gerekse Rum kesiminde faaliyet yürüten bu yapının, dini bir organizasyondan öte bir ajandaya sahip olduğu yönündeki bulgular, bu konuda çapraz bir inceleme yapılması gerektiğini ortaya koyuyor.
Öztürk’ün dediği gibi, Rumlar sahte davalarla uğraşacaklarına, bu tip yapıların ne yapmak istediğine odaklanmalıdır.
Netice itibariyle, Kıbrıs meselesi ne “mağdur” edebiyatıyla, ne de “barış görünümlü statüko koruyuculuğu” ile çözülür. Bu dava; tarihi, hukuku ve meşru hak sahipliğini bilenlerin omuzunda, kararlı bir şekilde savunulmalıdır.
Kıbrıs bizimdir, Türk’leridir. Ne işgale ne de gaflete terk edilemez.
Yorumlar kapalı.