Ankara Özel Haber / Siyasi Analiz
Türkiye’nin sokaklarında yükselen feryatlar, adaletin temellerini sarsıyor. “Suça sürüklenen çocuk” masalıyla örtbas edilen cinayetler, tacizler ve çeteleşmeler, milletin vicdanını kanatırken, sorumlu makamlar sessizliğini koruyor. Peki, bu cezasızlık kültürü, Anayasa’nın hangi maddelerini çiğniyor?
Yargıçlar, suçluya hafif ceza vererek veya ihmalle hareket ederek hangi yaptırımlarla yüzleşmeli?
Ve en önemlisi, ülkenin asayişini, sokak çocuklarının çeteleşmesini görmezden gelen siyasiler, Anayasa’yı ihlal ederek hangi cezai müeyyidelerle karşı karşıya?
Bu haber-analizde, hukukun soğuk maddelerini, milletin sıcak öfkesini ele alıyorum. Zira, sustukça bu terörün kardeşi oluyoruz!
Suçluya Gerekli Cezayı Vermemenin Anayasal ve Hukuki İhlalleri
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası, hukuk devletinin temel taşlarını döşerken, adaletin eşit ve etkili uygulanmasını emreder. Suçluya gerekli cezayı vermemek, doğrudan Anayasa’nın 2. maddesini ihlal eder: “Türkiye Cumhuriyeti, toplumun huzuru, milli dayanışma ve adalet anlayışı içinde, insan haklarına saygılı, Atatürk milliyetçiliğine bağlı, başlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, demokratik, laik ve sosyal bir hukuk Devletidir.” Bu madde, hukuk devletini tanımlarken, cezasızlığın kamu düzenini bozacağını vurgular. Hukuk devleti ilkesi, suçun karşılıksız kalmaması üzerine kuruludur; aksi halde, millet devlete olan güvenini kaybeder.
Daha da kritik olan, Anayasa’nın 5. maddesi: “Devletin temel amaç ve görevleri, kişinin temel hak ve hürriyetlerini, fert huzur ve refahını, toplumun düzenini, kamu menfaatini sağlamak ve korumaktır.” Burada, devletin asayişi koruma yükümlülüğü nettir. Suçluya ceza vermemek, bu görevin ihmali anlamına gelir ve TCK’nın 257. maddesiyle bağlantılıdır: Görevi kötüye kullanma suçu. Bu maddeye göre, kamu görevlisi (yargıç dahil) görev gereklerine aykırı hareket ederek mağduriyet veya kamu zararı yaratırsa, cezası 6 aydan 2 yıla kadar hapistir. Eğer ihmal varsa (örneğin, delilleri görmezden gelmek), ceza 3 aydan 1 yıla iner; ancak menfaat sağlama varsa, 1 yıldan 3 yıla çıkar.
Yargıçlar için ek yaptırımlar, 2802 sayılı Hakimler ve Savcılar Kanunu’nda düzenlenir. Madde 62’ye göre, disiplin cezaları şunlardır:
- Uyarma (Madde 63): Hafif ihmaller için, yazılı ikaz.
- Aylıktan Kesme (Madde 64): Görev ihmali durumunda, maaşın belirli bir kısmının kesilmesi.
- Kınama (Madde 65): Tekrar eden hatalarda, resmi kınama.
- Kademe İlerlemesinin Durdurulması: Kariyer ilerlemesini engelleme.
- Derece Yükselmesinin Durdurulması: Terfi engeli.
- Meslekten Çıkarma (Madde 68): Ağır ihlallerde, yargıçlık mesleğinden men.
Bu cezalar, Hakimler ve Savcılar Kurulu (HSK) tarafından verilir ve savunma hakkı tanınır (Madde 71).
Ancak, pratikte ne oluyor?
14 yaşındaki bir “çocuk” cinayet işliyor, yargıç “suça sürüklenme” diyerek hafifletiyor ve millet sokaklarda korkuyla yaşıyor. Bu, Anayasa’nın 138. maddesini de zedeler: “Hakimler, görevlerinde bağımsızdırlar; Anayasaya, kanuna ve hukuka uygun olarak vicdani kanaatlerine göre hüküm verirler.”
Vicdan mı, yoksa siyasi baskı mı? Soru bu!
Siyasilerin Asayiş ve Çeteleşme İhmali: Anayasal İhanet mi?
Şimdi gelelim siyasilere: Ülkenin genel asayişine göz yuman, sokak çocuklarının çeteleşmesini görmezden gelen politikacılar, Anayasa’nın hangi maddelerini çiğniyor? Yine başa dönüyoruz: Madde 5, devletin kamu düzenini koruma görevini siyasilere yükler. Bu ihmal, hukuk devletini (Madde 2) ve temel hakların sınırlanmasını düzenleyen Madde 13’ü ihlal eder: “Temel hak ve hürriyetler… kamu düzeni, genel ahlak, genel sağlık nedenleriyle sınırlanabilir.” Çeteleşme, kamu düzenini bozar; siyasilerin sessizliği ise bu bozulmaya ortaklık eder.
Daha ağır yaptırımlar için TCK devreye girer: Anayasayı ihlal suçu (Madde 309), cebir ve şiddet kullanarak düzeni bozmaya kalkışmayı ağırlaştırılmış müebbet hapisle cezalandırır.
Siyasiler için bu, ihmalle eşdeğer görülebilir mi?
Evet, çünkü Madde 310 (Yasama organına karşı suç) ve Madde 311 (Hükümete karşı suç) benzer cezaları getirir. Ancak siyasilerin yargılanması özel: Anayasa Madde 148’e göre, Yüce Divan’da (Anayasa Mahkemesi) yargılanırlar. Meclis soruşturmasıyla başlar, 15 üyeli komisyon kurulur ve gizli oylamayla karar verilir.
Pratikte yaptırımlar neler?
Görevi kötüye kullanma (TCK 257) siyasilere de uygulanabilir: 6 ay-2 yıl hapis. Eğer çeteleşmeye göz yumma, kamu zararına yol açıyorsa, ceza artar. Ayrıca, Anayasa Madde 15’te olağanüstü hallerde bile yükümlülükler ihlal edilemez der; peki normal halde neden ediliyor?
Örnekler çarpıcı: İstanbul ve Ankara’daki cinayetler, sosyal medyada poz veren “çocuk çeteler” – siyasiler “asayiş berkemal” derken, millet evladını toprağa veriyor. Bu, kamu güvenliğinin ihlali (Madde 23). Yaptırım? Siyasiler için dokunulmazlık kalkmalı, Yüce Divan yolu açılmalı. Aksi halde, yeniçeri isyanları gibi, devlet köşeye sıkışır!
Millet Uyanmalı, Devlet Göreve!
Bu cezasızlık döngüsü, Türkiye’nin dinamiklerini oynatıyor.
Yargıçlar disiplinle, siyasiler Yüce Divan’la yüzleşmeli.
Ama asıl soru: Biz, üç maymunu oynamaya devam mı edeceğiz?
#BozukTohumlarToplatılsın diyerek sesimizi yükseltelim.
Zira, sessizlik terörün kardeşi! Adalet yoksa, millet yok olur.
Yorumlar kapalı.