Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde (TBMM) patlak veren skandal, yalnızca bir “olay” değil; sistematik bir çürümenin, ahlaki iflasın ve kurumsal ihmalkârlığın somutlaşmış hali.
10 Aralık 2025’te BirGün gazetesinde Mustafa Bildircin imzasıyla duyurulan haber, TBMM lokantasının mutfağında değil, ruhunda gizlenen bir zehri ifşa ediyor: Küçük yaştaki kız çocuklarına, stajyer olarak çalıştırılan meslek lisesi öğrencilerine yönelik yıllara yayılan cinsel istismar ağı. Bu, bir tesadüf değil; bir yapı, bir kültür, bir sessizlik koalisyonu. Ve evet, bu utanç, iktidarın, muhalefetin ve bürokrasinin ortak mirası.
Medyascope’un detaylı incelemesi, istismarın 10 kişilik bir personel grubunun kolektif suçu olduğunu doğruluyor: Her yıl gelen stajyerler, “Bu benim, şu senin” diye paylaşılan av sahası haline gelmiş.

Olayın anatomisini irdeleyelim: Her yıl TBMM lokantasına gönderilen mesleki ve teknik lise öğrencileri –çoğu 16 yaş civarında, hayatın eşiğinde masumiyetlerini koruyan çocuklar– bir avuç “personel” tarafından av sahasına dönüştürülmüş. Haberin ortaya döktüğü iğrenç detaylar, mideleri bulandırıyor: “Bu stajyer benim, şu senin” diye paylaşılan çocuklar; “Küçük sevgilim” hitabıyla başlayan taciz mesajları; sabrı taşan bir kızın, ailesine dökülen gözyaşları ve o mesajları yetkililere uzatmasıyla patlayan bomba. Onlarca mağdur, yıllardır süren bir döngü. Bolu Gündem’in aktardığına göre, 19 Kasım 2025’te bir ailenin şikâyet dilekçesiyle başlayan idari soruşturma, 4 Aralık’ta bir aşçının görevden uzaklaştırılmasıyla somutlaşıyor. TBMM Genel Sekreterliği’nin resmi açıklaması, soruşturmanın 12 Aralık’a kadar tamamlanacağını, disiplin cezalarından adli paylaşıma kadar “gerekli adımların” atılacağını vaad ediyor. Ama bu vaatler, bir perde indirme çabası mı, yoksa gerçek bir hesaplaşma mı?
Şüpheliyim – zira Halk TV’nin haberinde vurgulandığı gibi, istismar yıllardır sistematik bir şekilde devam etmiş, onlarca çocuk mağdur edilmiş.

Bu skandalı yeniden yorumlarken, asıl soru şu: Neden şimdi? Neden bir babanın savcılığa taşınmasıyla?
Yıllardır lokantanın koridorlarında fısıldanan bu kir, neden bugüne dek bir hayalet gibi dolaşıyordu?
Cevap, Türkiye’nin derin bir yarasında yatıyor: Güç asimetrisi.
TBMM, ulusun vekillerini barındıran kutsal bir mabet; ama o mabedin gölgesinde, stajyer çocuklar –çoğu yoksul, eğitim peşinde koşan, sesi duyulmayanlar– avukatlık yapamıyorlar. İstismarcılar, 10 kişilik bir çete olarak tasvir ediliyor; muhtemelen aşçılardan garsonlara, idari personelden güvenlikçilere uzanan bir ağ. Bu, bireysel sapkınlık değil; kolektif bir suç ortaklığı. “Paylaşım” mekanizması, bir metafor değil, gerçek bir mülkiyet ilişkisi: Çocuk bedenleri, iktidar hiyerarşisinin en alt katmanında, en üsttekilerin gölgesinde bölüşülüyor. İz Gazete’nin raporunda da belirtildiği üzere, bu döngü, stajyerlerin “sabrının taştığı” noktada ifşa oldu – ama kaç mağdur hâlâ sessiz?

Siyasi bağlamda, bu olay bir ayna. İktidarın “aile değerleri” retoriğiyle örülü kampanyaları, meclis duvarlarının ardında nasıl bir ikiyüzlülüğe dönüşüyor?
Muhalefet partileri –CHP, DEM, İYİ Parti– bu skandala sessiz mi kalacak, yoksa bir siyasi rant aracı mı yapacak? Hatırlayalım: 2023 seçimlerinden beri TBMM, kadın hakları ve çocuk koruma yasalarında tıkanıklık yaşıyor. İstanbul Sözleşmesi’nin feshinden, çocuk evliliklerine göz yummaya kadar uzanan bir yelpazede, bu istismar zinciri devletin genel politikalarının mikro bir yansıması. Kapitalist eğitim sisteminin staj adı altında çocukları sömürmesi, patriyarkal yapının cinsiyetçi şiddetini kurumsallaştırması –hepsi burada, lokantanın buharında gizli. Independent Türkçe’nin resmi açıklamaya dayalı haberinde, soruşturmanın “titiz” olacağı vaat edilse de, Gazete Pencere’nin işaret ettiği gibi, çocuklarla yapılan görüşmelerin travmatik etkileri göz ardı edilemez.

Peki, çözüm?

TBMM Genel Sekreterliği’nin “titiz inceleme” vaadi yetersiz; bu, bağımsız bir komisyon, mağdurların korunması ve şeffaf bir yargı süreci gerektirir. Çocuklarla görüşmeler yapılmış diyorlar –iyi, ama o görüşmeler travmatik mi, yoksa manipülatif mi?
Soruşturma adli makamlara taşınmalı, failler kamuoyuna ifşa edilmeli. Daha genişte, Türkiye’nin çocuk istismarı epidemisine karşı acil bir ulusal strateji şart: Eğitimde staj reformu, meclis personeli için zorunlu etik eğitimleri, ve en önemlisi, sessizliği kıran bir toplumsal vicdan uyanışı. 12 Punto’nun haberinde vurgulandığı üzere, bu skandalın failleri en ağır cezayı almalı – yoksa meclis, utancın simgesi olur.

Bu skandal, bir haberden öte, bir uyarı. Zamanı gelince suçlu sadece istismarcılar değil; sessiz kalan hepimiz oluruz. Bu skandaldan, mecliste olan tüm parti, vkeil ve personellere sorumludur.

Kaynaklar ve Ek Kaynaklar:
Ana Kaynak: BirGün Gazetesi, “TBMM’de skandal olay: Kız çocuklarına sistematik cinsel istismar” (10 Aralık 2025). https://www.birgun.net/haber/tbmmde-skandal-olay-kiz-cocuklarina-sistematik-cinsel-istismar-675559
Ek Kaynaklar (Yazıyı Güçlendirmek İçin Kullanılanlar):
Medyascope: “İddia | TBMM’de kız çocukları sistematik cinsel istismara maruz kaldı” (10 Aralık 2025).
Bolu Gündem: “Türkiye bu iddiayla çalkalanacak! TBMM’de cinsel istismar iddiaları” (10 Aralık 2025).
Independent Türkçe: “TBMM’de stajyerlerin cinsel istismara maruz bırakıldığı iddiası” (10 Aralık 2025).
Halk TV: “TBMM aşçısı çocuk tacizcisi çıktı!” (10 Aralık 2025).
İz Gazete: “TBMM’de skandal iddia: Stajyer kız çocuklarına cinsel istismar!” (10 Aralık 2025).
12 Punto: “TBMM lokantasında stajyer çocuklara cinsel istismar iddiası!” (10 Aralık 2025).

Okunma Sayısı: 56