Bu millet, bir asır önce emperyalizmin zincirlerini kırarak destan yazdı. O destanın adı Kurtuluş Savaşı idi. Bugün ise aynı ruhun yeni bir cephesindeyiz; bu kez düşman toprağımıza değil, cebimize, emeğimize, alın terimize saldırıyor. Silahların yerini faiz oranları, süngülerin yerini döviz kurları aldı. Bu çağın işgali ekonomik, bu çağın savaşı ise ekonomik bağımsızlık savaşıdır.
Türk milleti ne zaman ayağa kalkmışsa, o kalkışın temelinde önce onur, sonra üretim, sonra da adalet vardır. Çünkü adalet olmadan özgürlük, üretim olmadan bağımsızlık, ahlak olmadan kalkınma olmaz. Bugün Türkiye’nin en büyük meselesi, sadece doların kaç lira olduğu değil; bu milletin alın terinin kaç kuruş ettiği meselesidir.
Bir zamanlar “yerli malı haftası” çocukların heyecanıydı, şimdi ithal markalar bir övünç haline geldi. Kendi ürettiğini küçümseyen, dışarıdan geleni yücelten bir zihniyet bu topraklara yakışmaz. Türk milleti üretkendir, akıllıdır, azimlidir. Ancak ne yazık ki yıllardır dayatılan tüketim kültürü ve dışa bağımlı ekonomi modeli, bizi kendi emeğimizden uzaklaştırdı. Bugün yeniden o milli şuura dönmek, yeniden “yerli malı” demek, yeniden üretimin kutsallığını hatırlamak zorundayız.
Ekonomik bağımsızlık yalnızca sanayiyle, tarımla, teknolojiyle değil, gelir adaletiyle de mümkündür. Zengin daha zengin, fakir daha fakir oldukça bir ülkede ne huzur olur, ne birlik olur, ne de kalkınma. Bu milletin en yoksul evladı bile haysiyet sahibidir; ama haysiyetini koruyabilmesi için emeğinin karşılığını alması gerekir. Gelir adaleti bozuldukça toplum çözülür, emek değersizleşir, milletin direnci kırılır. Bugün en büyük milli mesele, bu adaletsizliği ortadan kaldırmaktır.
Bu topraklarda hiçbir çocuk yatağa aç girmemeli, hiçbir emekli geçim derdiyle ezilmemeli, hiçbir genç umudunu yurt dışına bağlamamalıdır. Çünkü bir milletin en büyük kaybı beyin göçü değil, umut göçüdür. Ekonomik kurtuluş, umudun yeniden millete dönmesidir.
Atatürk, Cumhuriyet’i kurarken sadece siyasi değil, ekonomik bağımsızlığı da hedeflemişti. “Siyasal bağımsızlık, ekonomik bağımsızlıkla taçlandırılmadıkça tam değildir” diyerek o hedefi açıkça koymuştu. Şimdi o sözü yeniden hatırlamanın, yeniden uygulamanın zamanıdır. Cumhuriyet’in ilk yıllarındaki kalkınma hamleleri, planlı sanayi yatırımları, yerli üretim seferberliği; hepsi yokluk içinde yaratılan mucizelerdi. Bizim bugünkü görevimiz, o mirası çağın şartlarına uygun şekilde yeniden diriltmektir.
Bugün yaşadığımız ekonomik sarmal, sadece sayılardan ibaret değildir. Bu bir irade savaşıdır. Paranın değil, milletin kimliğinin savaşıdır. Çünkü ekonomik bağımsızlık kaybolduğunda sadece cüzdan değil, karakter de esir düşer. Türk milleti bunu asla kabul etmemelidir.
Bu yüzden diyorum ki: Artık günü kurtarma devri bitmiştir. Gerçek kurtuluş, üretime dönmekte; alın terini yüceltmekte; adaleti tesis etmekte, tasarrufu erdem bilmekte ve yerli sanayiyi yeniden ayağa kaldırmaktadır. Bu millet, ithalatla değil üretimle, borçla değil alın teriyle, gösterişle değil ahlakla yükselmelidir.
Ekonomik bağımsızlık, sadece bir para meselesi değil; bir namus meselesidir. Çünkü kendi parasını, kendi emeğini, kendi üretimini savunamayan millet, bağımsızlığını da savunamaz. Bugün görev, bu bilinci yeniden uyandırmaktır. Her çiftçi, her işçi, her öğretmen, her genç bu mücadelenin bir neferidir. Bu seferberlik topyekûn bir “milli diriliş”tir.
Ve inanıyorum ki o gün gelecek…
Türk Lirası yeniden şerefli bir paraya, Türk ekonomisi yeniden üretim gücüne, Türk milleti yeniden kendi emeğinin efendisine kavuşacaktır.
İşte o gün, tarih bir kez daha yazılacak; bu kez adı Ekonomik Kurtuluş Savaşı olacaktır.
Yorumlar kapalı.