Dünyadaki mültecilerin neredeyse beşte biri bizim ülkemizde. Düşünün, her beş kişiden biri ülkemize sığınmış durumda. Nüfus artış hızımız %5,3 civarında. Peki, buna rağmen nasıl oluyor da kimse “Dur!” demiyor? Kimse bu sessiz işgale ses çıkarmıyor?
Ülkemiz, sessiz sedasız bir istilâya uğruyor ve biz çoğu zaman farkına bile varmıyoruz. Sokaklarda, mahallelerde, şehirlerde değişim gözle görülür hâle gelmişken, bazıları hâlâ “hoşgörü” masallarını anlatıyor. Ama hoşgörü, vatanını ve kültürünü koruyamıyorsa neye yarar?
Bizim tarihimiz, bizim kültürümüz, bizim kimliğimiz kolay kazanılmadı. Atatürk, cumhuriyeti bize bırakırken sadece bir yönetim biçimi değil, bir medeniyet mirası bıraktı. Bu mirasa sahip çıkmak, sadece bir hak değil, bir sorumluluktır.
Türk milliyetçisi olarak söylüyorum: Sesimizi çıkarmalı, aklımızı başımıza almalıyız. Vatanımızı korumak için fikir üretmeli, çözüm önermeli ve gerektiğinde yükümlülüğümüzü yerine getirmeliyiz. Sessizlik, işgale zemin hazırlamak demektir.
Bizim mücadelemiz, sadece sınırlarımızı değil, kimliğimizi ve kültürümüzü de korumak üzerine olmalıdır. Yoksa yıllar sonra, “Biz neredeydik?” diye soracak kimse kalmayacak.
Yorumlar kapalı.