Bir millet düşün…
Küllerinden doğmayı öğrenmiş, ağlamayı bırakıp direnmeye ant içmiş.
Bir adam düşün…
O milletin kalbini, beynini ve onurunu aynı bedende toplamış.
Adı: Mustafa Kemal Atatürk.
O sadece bir komutan değildi, O bir devrimdi!
Kalemiyle medeniyet yazdı, Kılıcıyla zulmü sildi, Aklıyla ufku çizdi, Yüreğiyle bir milleti yeniden diriltti.
Bazıları hâlâ “vaktim yok” diyor.
Oysa o, 57 yıla 7 ömür sığdırdı.
Savaş meydanında kitap okuyan, cephede notlar alan, barışta dans eden bir liderdi o.
Ceketini değil, çağını ütüledi.
Zamanı eğdi, aklıyla geleceği çizdi.
Sekiz dili konuştu, ama en iyi Türkçeyi düşündü.
Çünkü bilirdi: Bir millet, dilini kaybederse kimliğini kaybeder.
10 Kasım…
Bazılarına göre bir yas günü.
Oysa biz biliriz ki, 10 Kasım bir fark ediş günüdür.
Zaman 09:05’te durdu sandılar, ama biz 09:06’da yeniden ayağa kalktık.
Çünkü Atatürk, ölümsüzlüğün tanımıydı.
Toprak onu almadı, çünkü o toprağın kendisiydi.
Bayrak dalgalandıkça, çocuklar “Ne mutlu Türküm diyene!” dedikçe, o nefes almaya devam ediyor.
O, sadece bir dönemin lideri değil; bir milletin karakteridir.
O, bir isim değil; bir iddiadır, bir duruştur.
Her ihanete karşı bir dik duruştur.
Her teslimiyete karşı bir başkaldırıdır.
Atatürk, bu milletin direniş refleksi, vicdan pusulasıdır.
Ve biz…
Onun emanetiyiz.
Emanetinin bekçisiyiz, mirasının çocuklarıyız.
Kitap okuyan, düşünen, sorgulayan, üreten; dans eden ama kökünü unutmayan; modernleşen ama özünden kopmayan bir milletiz.
Atatürk’ü anmak değil, anlamak bizim görevimizdir.
Çünkü anlamayan, bir gün tekrar kaybeder.
Ey Türk genci!
Unutma; Atatürk senden “itaat” değil, irade istedi.
O, senden biat etmeni değil, düşünmeni istedi.
Ve bil ki, Atatürk ölmedi.
O, senin damarlarındaki kandadır, senin yürüyüşündedir, senin “Ben Türküm” deyişindedir.
10 Kasım bir son değildir, bir hatırlayıştır: Bu vatan kolay kazanılmadı, ve bir daha kaybedilmeyecek!
Yaşasın Mustafa Kemal Atatürk, Yaşasın Cumhuriyet, Yaşasın Türk Milleti!
Yorumlar kapalı.