Erdoğan: “Türkiye’nin Avrupa Birliği ile ortak gelecek vizyonunu tüm dünyaya ilan ediyorum: Avrupa Birliği’ne tam üyelik için hazırız!”
Bu sözler, bir milletin geleceğini tayin edenlerin kendi milletine değil, Batı’nın ideolojik mahkemesine hesap verdiğini ortaya koymaktadır. Bu açıklama, Roma Kulübü‘nün şartlı tahliye ettiği suçlunun, cezaevinin kapısında “özgürüm” diye bağırmasından farksızdır.
Ne özgürlüğü?
Kime karşı?
Hangi irade ile?
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bu sözleri, Türkiye Cumhuriyeti’ni köleliğe mahkûm eden Batı patentli bir siyaset modelinin dışa vurumudur. Oysa biz Türkler, İstiklal Harbi’nde Sevr’i yırtıp atarken, aynı zihniyetin bugünkü versiyonu olan Paris İklim Anlaşması gibi uluslararası tuzaklara asla boyun eğmeyeceğimize yemin etmiştik.
Roma Kulübü’nün “Yeşil Mahkûmiyet” Projesi ile Türkiye, sözde çevreci, gerçekte küresel sermayenin kodlarını taşıyan bir düzene entegre ediliyor. Paris İklim Anlaşması, DSÖ’nün zoraki dayatmaları, dijital kimlik ve programlanabilir para gibi uygulamalar, ülke kaynaklarını “veri madenciliği” yoluyla küresel şirketlere açan, halkın alışverişinden düşüncesine kadar her şeyi izleyen bir tutsaklık sisteminin parçalarıdır.
Bunlar “akıllı şehir” değil, dijital cezaevleridir. Bunlar “yeşil dönüşüm” değil, sömürü sisteminin yeni giysisidir. Ve ne yazık ki AKP iktidarı bu sistemin taşeronluğunu yapmakta, bunu da “milli çıkar” diye pazarlamaktadır. Oysa olan şey, Roma Kulübü’nün 1970’lerde çizdiği nüfus kontrolü, kaynak yönetimi ve ulus-devletlerin tasfiyesi planının adım adım uygulanmasıdır.
İkiz Yasalar ve Anayasa Kumpası ile Sözde reform adı altında Meclis’ten geçirilen ikiz yasalar, yani Medeni ve Siyasi Haklar Sözleşmesi ile Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklar Sözleşmesi; Batı’nın müdahale zeminini anayasal hale getirmektedir. Bu yasalar, “hak” kisvesi altında Türkiye’yi etnik ve mezhepsel bölünmelere açık hale getirmekte, ulus-devletin bünyesine dinamit döşemektedir. Ve şimdi, anayasa değişikliği ile bu “postmodern Sevr” zeminini kalıcılaştırmaya çalışıyorlar.
Bu ihanettir. Hem de en organize, en programlı, en tehlikeli olanından.
NATO Bağımlılığı ile Dış Politika Felaketi, AKP’nin dış politikası, iç politikadaki çözülmenin yansımasıdır. Suriye/Afganistan/İran/Pakistan politikalarında milyonları ülkeye doldurup demografik yapıyı değiştiren, 1980 darbesi ile pkk ile müzakere gibi haddi aşan bağımlı politikalarla hizmet aklı üreten hatta birçok cephede hamasete dayalı ama stratejik akıldan uzak bir çizgide ilerleyen bir iktidar anlayışı kendine politika belirleyen bir sistem, Türk milletinin gücünü heba etmektedir.
NATO’ya bağımlı bir Türkiye, Türk milletinin karakterine hakarettir. Türk milleti, tarih boyunca hiçbir ittifaka mahkûm yaşamamıştır. Biz, bağ kurarız, ama zincir takmayız!
Roma modeli ile; Ekonomide “Yık-Yap”, şehircilikte “Yeniden İhya” diyerek adlandırılan ama özünde toplum mühendisliği taşıyan bu model, bir sistemik çöküşü perdelemektedir. Bu modelle geçmiş yok edilmekte, hafıza silinmekte, yerine Batılı yaşam biçimi pompalanmaktadır. Bu, sadece bir ekonomik kriz değil, medeniyet krizidir. Ve bu krizden çıkış, ancak Türk milletinin kendi iradesine, tarihine ve değerlerine dönmesiyle mümkündür.
Son Söz: Türkün Sabrı Taşıyor
Fazla tevazu ile cahilin hükmüne izin verecek değiliz. 80 yıldır NATO’nun ikiyüzlülüğünü, TBMM’nin bağımlı siyasetini, tavizli sömürüsünü, ganimete dayalı yetkisini yeterince izledik.
IMF’siz IMF politikalarıyla sınandık, Terörle mücadelenin kanlı tiyatrosunda can evlatlarımızı kaybettik.
Türk milletinin sesi, artık her zamankinden daha gür çünkü artık af yok, merhamet yok. “Ya istiklâl ya Ölüm!”
Yorumlar kapalı.