Nevşehir’de yaşanan ve CT Haber Genel Yayın Yönetmeni Can Taşkın’ın tutuklanmasıyla sonuçlanan olay, Türkiye’de basın özgürlüğü ve ifade hürriyeti tartışmalarını bir kez daha alevlendiren çarpıcı bir vaka olarak karşımıza çıkıyor. Taşkın’ın “Nevşehir’de Kimin Adıyla Haraç Kesiliyor?” başlıklı yazısında ortaya attığı iddialar, sadece yerel bir mesele olmaktan öte, devlet kurumlarının güvenilirliği, bürokrasinin şeffaflığı ve medya üzerindeki baskıların boyutları hakkında ciddi soru işaretleri doğuruyor. Bu olay, bir gazetecinin kaleminin gücüyle iktidar ve bürokrasi arasındaki gölgeli ilişkilere işaret etmeye çalışırken, hızla susturulmasının hikâyesidir.
Taşkın’ın yazısında öne sürdüğü iddialar oldukça vahim: Nevşehir’de ekonomik zorluklarla boğuşan iş insanlarının, bürokratlar tarafından ellerinde listelerle dolaşılarak, üstelik Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve İçişleri Bakanı Ali Yerlikaya’nın isimleri kullanılarak haraç benzeri ödemelere zorlandığı belirtiliyor. Bu, eğer doğruysa, yalnızca bir yolsuzluk skandalı değil, aynı zamanda devlet otoritesinin kötüye kullanımı anlamına gelir. Ancak iddiaların doğruluğundan bağımsız olarak, Taşkın’ın yazısının ardından sabah saatlerinde evine düzenlenen operasyonla gözaltına alınması ve tutuklanması, Türkiye’de gazetecilik mesleğinin ne denli kırılgan bir zeminde icra edildiğini bir kez daha gözler önüne seriyor.
Bu olay, birkaç temel soruyu gündeme getiriyor.
İlk olarak, Taşkın’ın yazdığı haberin içeriğiyle ilgili somut bir yalanlama ya da soruşturma yerine, doğrudan gazetecinin hedef alınması, iddiaların araştırılmasından ziyade susturulmasının tercih edildiği izlenimini veriyor. Eğer bu iddialar asılsızsa, devlet yetkililerinin yapması gereken, şeffaf bir soruşturmayla gerçekleri ortaya koyarak kamuoyunu aydınlatmak değil midir? Ancak bunun yerine, haberi yapan gazetecinin apar topar tutuklanması, iddiaların ciddiyetini gölgede bırakıyor ve “mesaj” kaygısının ağır bastığını düşündürüyor.
İkinci olarak, bu olay basın özgürlüğü açısından alarm zilleri çaldırıyor.
Taşkın’ın yazısı, ekonomik sorunlara ve bürokratik yozlaşmaya dikkat çeken bir eleştiri içeriyor. Ancak bu eleştiri, devletin en üst makamlarının isimlerinin geçtiği bir bağlama oturunca, gazetecinin özgürlüğü pahasına susturuluyor. Bu durum, Türkiye’de gazetecilerin ne kadar dar bir alanda hareket edebildiğini ve eleştirel haberciliğin ne denli riskli bir meslek haline geldiğini açıkça ortaya koyuyor. Veryansın TV Genel Yayın Yönetmeni Erdem Atay’ın bu olaya YouTube yayınında tepki göstermesi de, bağımsız medyanın bu tür baskılara karşı sesini yükseltme çabasının bir göstergesi. Ne var ki, bu tepkiler genellikle sınırlı bir etki alanında kalıyor ve geniş kitlelere ulaşmakta zorlanıyor.
Bu olay Türkiye’deki siyasi ve ekonomik iklimin bir yansıması olarak da okunabilir.
Nevşehir gibi Anadolu’nun önemli şehirlerinden birinde iş dünyasının ekonomik darboğazda olduğu bir gerçek. Bu bağlamda, Taşkın’ın iddiaları, yerel düzeyde süregelen bir huzursuzluğun ve güven bunalımının dışa vurumu olabilir. Ancak devlet, bu tür iddiaları ciddiye alıp çözüm üretmek yerine, haberi yapanı cezalandırmayı seçtiğinde, bu güven bunalımı daha da derinleşiyor. Toplumda, “doğruyu söyleyen susturulur” algısı yerleşirse, bu, uzun vadede hem devlet hem de toplum arasındaki bağı zayıflatır.
Can Taşkın’ın tutuklanması, yalnızca bir gazetecinin özgürlüğüne indirilen bir darbe değil, aynı zamanda Türkiye’de şeffaflık, hesap verebilirlik ve basın özgürlüğü gibi temel demokratik değerlerin ne kadar kırılgan olduğunun bir göstergesidir. Bu olay, sadece Nevşehir’deki iş insanlarının değil, tüm toplumun “kimin adıyla” ve “neden” susturulduğunu sorgulaması gerektiğini açıkça ortaya koyuyor.
Veryansın Tv
Yorumlar kapalı.