Af Yasası: Masum Vatandaşa Ceza, Suçluya Ödül

Bu ülkenin artık yaşanır bir tarafı kalmadı. Çünkü adalet terazisi tersine döndü. Çünkü suçluya af, masuma ceza oldu. Çünkü “cezasızlık” bir devlet politikası hâline getirildi.
Bir milletin en kutsal değeri adalet duygusudur. O duygu zedelenirse ne ordu kalır ayakta, ne hukuk, ne aile, ne de toplum. Bugün geldiğimiz nokta tam da budur. Af yasası diye pazarlanan bu düzenlemeler, toplumsal vicdanı paramparça etti. Devletin vatandaşına “adalet var” diyebilme kudretini elinden aldı.
Bir suçlu cezaevinden elini kolunu sallayarak çıktığında, sokaktaki vatandaşın gözünde sadece bir hükümlü değil, bir tehdit olur. Çünkü herkes bilir ki, ceza caydırıcı olmaktan çıkmıştır. “Nasıl olsa bir gün af gelir” düşüncesi, suçun önünü açar. Artık kimse, suç işlemeyi göze alamaz değil; aksine, cezadan kurtulmanın formülünü ezberlemiştir.

Yarın bir gün sokaklarda cinayetler artarsa, bunun sorumlusu kim olacak?
Bir kadının canı yandığında, bir çocuğun geleceği karardığında, bir aile yok olduğunda kim hesap verecek?
O affı çıkaranlar mı?
Yoksa sessiz kalanlar mı?

Af yasaları sadece mahkûmları değil, toplumu cezalandırır. Çünkü yeniden suç işleme oranı yüksektir, çünkü rehabilitasyon yoktur, çünkü devlet, “adalet” görevini ihmal etmiştir. Bu da suçun yayılmasına, güvenin yok olmasına neden olur.
Bugün sokakta yürüyen vatandaş korkuyor. Çünkü suçlunun elinden, cezanın caydırıcılığını alırsanız; geriye sadece korku, endişe ve öfke kalır. Oysa devletin görevi, korku üretmek değil, güven tesis etmektir.
Ben buraya yazıyorum, buraya not düşüyorum:
Bu af yasaları, masum vatandaşa cezadır.
Bu yasalar, suçun önünü açacaktır.
Bu yasalar, devlete olan güveni yerle bir edecektir.
Bir gün birisi, affedilmiş bir suçlu tarafından sokakta vurulursa, o kurşun sadece o vatandaşa değil, adalet sistemine sıkılmış olacaktır.
Ve o gün geldiğinde, kimse “biz bilmiyorduk” diyemeyecektir.
Bu ülkenin en büyük reformu, adalet reformudur. Gerisi laftır, kandırmacadır.

Eğer bir ülkede suçlular salınır, dürüst vatandaş cezalandırılırsa; orada hiçbir ekonomik, siyasi ya da sosyal reform işe yaramaz. Bugün bu yasayı çıkaranlar, yarın sokakta bir suç işlendiğinde “biz yaptık” demese bile, tarih onların suskunluğunu kaydedecektir.
Ve ben inanıyorum; Türk milleti her zaman olduğu gibi, adalet terazisini yeniden doğrultacak, bu karanlığı da aşacaktır. Ama unutmayın; Affedilen suç, cezalandırılmamış adalettir. Ve adaletsizlik, bir milleti yıkabilecek en güçlü silahtır.