Bir milletin zaferleri, alın teriyle, kanıyla, cesaretiyle kazanılır.
Bu toprakların çocukları canını dişine takıp mücadele ederken, bir bakıyoruz aynı zaferin ortağı olarak sahneye çıkan bir grup türemiş: Ciasal İslamcı köpekler! Yeşil sarıklılarıyla, şıhlarıyla, evliyalarıyla, şeyhleriyle… Her başarımızda en önde, her mağlubiyette ise ortada yoklar.
Sorarım size: Arakan’da Müslüman kardeşler katledilirken, Uygur Türkleri Çin’in zulmü altında ezilirken, Gazze bombalanırken bu yeşil sarıklılar neredeydi? Hiçbiri ortada yok! Hani Allah dostuydunuz? Hani mazlumun yanında durmak imandı? Söz konusu Türk’ün mücadelesi olunca, kayıp düşmanınızdır; ama Türk kanıyla zafer kazanırsa ilk siz sahneyi parsellersiniz.
Bu kadar sahtekârlık, bu kadar yüzsüzlük tarihte az görülmüştür. Bizim zaferimizi sahiplenip kendi hanenize yazıyorsunuz, mağlubiyet olunca sıvışıyorsunuz.
Bu nasıl din, bu nasıl iman, bu nasıl dava?
Siz, toplumun sırtında bir kambursunuz. Hayat kalitemizi düşüren, milletin enerjisini çalan asalaklarsınız. Gerçek mücadele er meydanında verilir, dualarla değil, kanla, terle, cesaretle. Siz o meydanlarda yoksunuz, ama bol bol hikâye anlatmaya, masal uydurmaya, kendinize pay çıkarmaya varsınız.
Artık yeter! Türk milleti bu sahtekârlığı görüyor. Bu milletin alnı secdeli evladı vardır, imanla, ahlakla yaşayanıdır; ama sizin gibi zafer hırsızı, yenilgi kaçkını olanlara tahammülü kalmamıştır.
Yorumlar kapalı.