İhanet, her zaman bir avuç insanın işiydi. Ama o ihaneti büyüten, milyonların sessizliğiydi…
Nazım Hikmet’in sözleri kulaklarımda çınlıyor: “Nasıl öfkelenmem düşündükçe memleketimi? Çürüyor ayakları altında bir avuç hergelenin…”

Bu cümledeki “bir avuç” ifadesi mütevazı bir sayı değil, tarihî bir gerçektir. Memleketi çürütmek için milyonlar gerekmez. Yüzyıllardır, koskoca imparatorlukları yıkanlar hep azınlıktı… Ama sinsice, ama planlı, ama işbirlikçi…

ÇÜRÜME BÖYLE BAŞLAR

Bu topraklarda çürüme sessiz başlar. Önce kelimeler değişir… “Vatan” kelimesini titreyerek söyleyen dudaklar, “ülke” derken bile kısılır. “Millet” kelimesinin yerini “toplum” alır.

Türk’ün çocuklarına Andımız okutulmaz, yerine ezber matematik konur. Tarihten bihaber, köksüz bir nesil büyütülür. Ağaç kökten değil, damardan kurur.

DEVLET AKLI MI, TİLKİ KURNAZLIĞI MI?

Bir avuç hergele çıkar, kendini “devlet aklı” diye tanıtır. Ellerinde çürük teraziler, vatan sevgisini tartmaya kalkar. Onlara göre Atatürk’ün kurduğu Cumhuriyet “eskimiş bina”dır, restore edileceğine yıkılmalıdır. Türk kimliği “fazla keskin”dir, törpülenmelidir. Ama bilmezler ki, törpülenen biz değiliz…Törpü, onların vicdanını lime lime eder.

SESSİZ ÇOĞUNLUĞUN GÜNAHI

Bu memleketin damarına sızan çürüme, vatan toprağını kereste gibi biçti. Kimi sattı, kimi peşkeş çekti, kimi gözünü kapatıp sustu. Çürümüş tahtanın üstüne milli marş söylemekle köprü yapılmaz. O bir avuç hergeleye gücü veren, milyonların suskunluğudur. Millet bazen ihaneti görür ama “bana dokunmayan yılan” der.

Oysa memleketin damarına giren yılanın zehri, bir gün onun da ciğerine ulaşır.

ASIL TEHLİKE

Çürüme yalnızca toprakta değil, zihinlerde olur.

Vatan sevgisini “aşırı milliyetçilik” diye küçümseyenler…

Bayrağa bakarken içi titremeyenler…

Şehidin kanını “siyaset malzemesi” diye görenler…

Onlar da bu çürümenin sessiz mimarlarıdır.

Evet, Nazım haklıydı…

Bir avuç hergele, memleketin damarlarına sızıp toprağı içten çürütür.

Ama o hergelenin kök salmasına izin veren, bizim suskunluğumuzdur.

Unutma… Susmak sadece onlara cesaret vermez, hainin ekmeğine kan doğrar.

Sevda Güneş Kıran